تعامل فرهنگ سنتی و نوین در خراسان جنوبی بر اساس نظریه جوامع منشوری ریگز

Abstract

مطالعات کلاسیک توسعه که آلکسی اینکلس و مارتین لیپست واضعان آن هستند؛ به کلی فرهنگ سنتی را تحت الشعاع خود قرار می دهند و آن را تا حد زیادی ناکارامد و منسوخ تلقی می نمایند؛ در حالی که نظریات جدید توسعه به ویژه در خوانش لوسین پای و فرد ریگز، نوعی هم زیستی مسالمت آمیز و تعامل بین نوگرایی و فرهنگ سنتی ایجاد کرده اند. در مطالعات جدید توسعه که کاربرد فراوانی در کشو رهای جهان سوم دارد؛ نیازی نیست تا به طور یک دفعه با سنت های قدیمی وداع کنیم بلکه م ی توان عناصر فرهنگ سنتی را در خدمت توسعه فرهنگی درآورد . آن چه ریگز در نظریه جوامع منشوری (جوامع انتقالی ) مد نظر دارد این است که این جوامع آن قدر پیشرفت نکرده اند که بتوان آن ها را هم طراز جوامع توسعه یافته لحاظ کرد. از سویی از فرهنگ سنتی نیز فاصله گرفته اند و نمی توان آن ها را سنتی قلمداد کرد بلکه دوران گذار و انتقال را سپری می کنند . هدف این پژوهش کاربست این نظریه در تبیین فرهنگی به ویژه فرهنگ دانشگاهی در حوزه مطالعاتی خراسان جنوبی است . کارگزاران مدرسه شوکتیه سنت وقف (یکی از عناصر فرهنگ سنتی) را در استخدام مدرسه ای با شیوه نوین (یکی از عناصر فرهنگ نوین ) گرفته اند و نوعی 356 / مجموعه مقالات دومین همایش ملی فرهنگ دانشگاهی تعامل و سازش شبه دیالکتیکی در عناصر فرهنگ سنتی و مدرن ایجاد کرده اند که سنتز و خروجی آن بالندگی فرهنگ دانشگا هی در خراسان جنوبی است . دستاورد این مقاله این است که فرهنگ سنتی نقطه مقابل و آلترناتیو فرهنگ مدرن نیست بلکه این دو می توانند با ردایت کارگزار، در تعامل باشند . این پژوهش رهیافتی تحلیلی دارد و مبتنی بر نظریه پردازی فرد ریگز و لوسین پای است.