روش تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی

Abstract

نظام تعلیم و تربیت همواره در پی روش‌هایی برای ارتقای کیفیت و شکوفایی استعدادهای دانش¬آموزان هستند؛ اما غالباً یک منظر اساسی تربیتی در تعلیم و تربیت و مغفول مانده است و یا اهمیت کمتری به آن داده‌شده است و آن تدریس زیبایی شناسانه است.. تدریس مبتنی بر زیبایی‌شناسی در ایجاد و بارورسازی زمینه¬های سازنده¬ای مانند بروز خلاقیت و نوآوری، رشد مهارت‌های فکری و شناختی و پرورش و تعدیل عواطف و احساسات، ایجاد تغییرات عمیق در سلوک فردی، رشد اخلاقی و افزایش اعتمادبه‌نفس تأثیر شگرف دارد، ازاین‌رو مکاتب مختلف زیبایی را به‌منزله وسیله¬ای کارآمد در توسعه مفاهیم و معارف مختلف در جامعه دانسته و آن را در پرورش انسان به‌گونه‌ای مناسب باهدف خود به کار گرفته‌اند. پژوهش حاضر با رویکردی مروری، با استفاده از منابع کتابخانه¬ای و بررسی مقالات مرتبط، به موضوع تدریس مبتنی بر زیبایی¬شناسی پرداخته است. بدین منظور ابتدا به بررسی تعریف مفاهیمی مانند زیبایی، زیبایی‌شناسی و تدریس مبتنی بر زیبایی‌شناسی پرداخته می¬شود آنگاه به بیان دیدگاه¬های صاحب‌نظران درباره تدریس زیبایی‌شناسی و اهداف و رویکردهای آن پرداخته می¬شود.