نقش سرمایه روانشناختی در رفتار نوآورانه، با میانجیگری نشاط کاری معلمان ابتدایی

Abstract

زمینه: لزوم بهبود بخشیدن عملکرد، یکی از اصلیترین دلایلی است که سازمانها را وادار میکند تا به سوی رفتار نوآورانه حرکت کنند. هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش سرمایه روانشناختی در رفتار نوآورانه با میانجیگری نشاط- کاری معلمان انجامگرفته است. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند در سال تحصیلی 97 - 1396 به تعداد 1500 نفر بود که با استفاده از نمونهگیری طبقهای )برخورداری و جنسیت( تعداد 306 نفر انتخاب شد. برای سنجش متغیر های سرمایه روانشناختی از پرسشنامه لوتانز ) 2007 (، رفتار نوآورانه از پرسشنامه کانتر ) 1988 ( و نشاط کاری از پرسشنامه شایروم ) 2004 ( استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان تأیید شد. ضریب پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سرمایه روانشناختی 81 / 0 ، رفتار نوآورانه 88 / 0 و برای نشاط کاری 91 / 0 برآورد شد. یافتهها: تجزیهوتحلیل دادهها در سطح توصیفی )فراوانی، میانگین، انحراف معیار( و سطح استنباطی )همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، رگرسیون و الگویابی معادلات ساختاری( انجام گرفت. نتایج حاکی از آن بود که سرمایه روانشناختی با میزان بتا 57 / 0 پیش بینی کننده نشاطکاری و با بتای 67 / 0 پیشبینی کننده رفتار نوآورانه است. همچنین نشاطکاری با بتای 63 / 0 رفتار نوآورانه را پیش بینی میکند. نتیجه گیری: یافتهها نشان داد که نشاطکاری نقش میانجی بین سرمایه روانشناختی و رفتار نوآورانه ایفا میکند و مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود.