هندسه چینه های رشدی شاهدی بر نحوه تکامل تاقدیس نره (منطقه فارس داخلی).

چکیده مقاله

منطقه مورد مطالعه در حاشیه شمالی بلندای قدیمی فارس در کمربند چین خورده – رانده زاگرس قرار دارد. حضور چینههای رشدی در یال جنوبی این تاقدیس، در سازندهای جوان آغاجاری و بختیاری، تدوام چینخوردگی تا زمان پلیوسن و پلیوستوسن را نشان میدهد. به منظور بررسی هندسه تاقدیس نره از خطوط لرزهای و رسم مقطع زمینشناسی به روش کینک و مطالعات صحرایی استفاده شده است. تفاوت هندسه تاقدیس در زیر و باالی سازند دشتک و چند محوره بودن تاقدیس نشاندهنده عملکرد این سازند به عنوان افق جدایش میانی است. پیشنشینی (Onlapping) سازند آغاجاری بر روی سازند آسماری در یال جنوبی تاقدیس نره مشاهده شده است. این پیشنشینی میتواند در اثر عملکرد گسل پیسنگی پس از رسوبگذاری سازند آسماری باشد. بدین صورت که پس از رسوبگذاری این سازند تاقدیس نره دچار چینخوردگی گردیده و سپس فرسایش سازندهای قدیمیتر از سازند آغاجاری هنگام برخاستگی تاقدیس اتفاق افتاده است. بعد از آن ماسهسنگ سازند آغاجاری با پیشنشینی بر روی سازند آسماری رسوبگذاری کرده است. بر اساس تحلیل هندسه چینههای رشدی بررسی شده در خطوط لرزهای و بازدیدهای صحرایی و مقایسه با مدلهای موجود، این تاقدیس با مدل چرخش در یال و مهاجرت لوال مطابقت بیشتری دارد. همچنین با مدل c چینهای جدایشی و با نرخ باالآمدگی بیشتر نسبت به رسوبگذاری مطابقت دارد