تحول شرکت‌های تعاونی دامداری در استان کرمان، کاوش عوامل

Abstract

هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی و اولویت‌بندی عوامل تقویت‌کننده تعاونی‌های دامداری صنعتی و روستایی استان کرمان است. نوع پژوهش از‌لحاظ هدف، کاربردی و از‌نظر ماهیت و روش، توصیفی – پیمایشی از‌نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 47 واحد شرکت تعاونی دامداری‌های صنعتی، نیمه‌صنعتی و روستایی در استان کرمان است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ساخته محقق است که پایایی آن با روش آلفای کرونباخ و با مقدار 87/0 تأیید شد. نتایج مطالعه براساس آزمون فریدمن نشان داد که متغیر مدیریت با میانگین رتبه‌ای 73/4، محیط اقتصادی با میانگین رتبه‌ای 50/3 به‌ترتیب مؤثرترین و متغیر آموزش با میانگین رتبه‌ای 00/1 کم‌اثرترین عامل دربین عوامل اثرگذار بر تقویت تعاونی‌های دامداری است. همچنین، براساس اولویت‌بندی مربوط به فاکتورهای محیط اقتصادی «میزان بهره‌مندی از اعتبار‌ها و تسهیلات دولتی برای تعاونی» با میانگین رتبه‌ای 73/3 مهم‌ترین فاکتور اقتصادی است. در اولویت‌بندی مربوط به فاکتورهای شخصیت فاکتور «انگیزه فعالیت در تولید محصولات دامی» با میانگین رتبه‌ای 70/3 مهم‌ترین فاکتور شخصیت، برای متغیر فرهنگی اجتماعی نیر فاکتور «میزان اعتقاد اعضا به فلسفه تعاون در تعاونی دامداری» با میانگین رتبه‌ای 85/4، در متغیر مدیریت نیز فاکتور «تأثیر تجربه قبلی مدیرعامل در پیشبرد هدف‌های شرکت» با میانگین رتبه‌ای 98/4 و در متغیر آمورش نیز فاکتور «میزان بهره‌مندی از دوره‌های آموزشی» با میانگین رتبه‌ای 32/2 مهم‌ترین فاکتورها برای متغیرهای ذکر‌شده هستند.