Authors | وحیده حسامی,فرنوش رحمانی |
---|---|
Journal | نگارینه (هنر اسلامی) |
Page number | ۲۳-۴۱ |
Serial number | ۷ |
Volume number | ۲۰ |
Paper Type | Full Paper |
Published At | ۲۰۲۱ |
Journal Grade | ISI |
Journal Type | Electronic |
Journal Country | Iran, Islamic Republic Of |
Journal Index | isc |
Abstract
نقوش حیوانی یکی از مهمترین و اثرگذارترین نقوشی است که میتوان آن را از دیر باز تاکنون در فرش ایران مشاهده نمود. این نقوش در برگیرندهی مفاهیم دینی و اسطورهای کهن، بیان کننده موقیعت جغرافیایی و طبیعی، محل زندگی بشر و آمال و آرزوهای وی بوده است.کایلین نیز یکی از نقوش حیوانی است که اگر چه ما به ازای آن در طبیعت وجود ندارد اما به دلیل کاربرد زیاد در هنر صفوی از اهمیت خاصی برخوردار است و در هنر مناطق مختلف ازجمله ایران، چین و آسیای شرقی دیده میشود. در سرتاسر شرق آسیا کایلین یکی از چهار حیوان نجیب است که همراه با اژدها، ققنوس و لاک پشت میآید و تشکیل شده از سر اژدها، بدن آهو یا گاو و دم شیر است. کاربرد بیشمار این نقش در فرشهای صفویه نویسندگان را برآن داشت تا ضمن معرفی نقش مایهی کایلین و مفاهیم آن به این پرسش پاسخ می دهد که جایگاه بصری این نقش در فرش های این دوره چیست و چه انواع و طبقه بندی برای آن می توان ارائه داد؟ همچنین به جهت شناخت و درک مفهوم این نقش درهنر ایران لازم است به مفاهیم نمادین آن در هنر چین توجه کنیم و یا به بررسی بخش های مختلف این حیوان ترکیبی و نحوه ترسیم آن بپردازیم تا بتواند ما را در جهت شناخت علت کاربرد آن یاری نماید. این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی و گردآوری مبانی نظری حاصل از پژوهش های اسنادی صورت گرفته است و براساس بررسی کلیه فرش های موجود در منابع این نقش در 13 تخته فرش به کار رفته که دارای تنوع رنگ، فرم و طراحی است. از نظر فرمی به صورت منفرد و یا گرفت و گیر با شیر، اژدها وگاو ترسیم شده است که بیشترین حضور در درگیری با نقش شیر است. کایلین در فرهنگ ایران نماد خیر است و با توجه به شرایط و جایگاه قرارگیری نماد و مفهوم آن می تواند جایگزینی برای نقش گاو یا اژدها در صحنه های گرفت و گیر با شیر باشد
tags: نماد صفویه اسطوره فرش کایلین