عناصر عامیانه و غیررسمی گفتاری و نوشتاری در سطح واژگانی برخی از ترجمه¬های کهن عهد عتیق

Abstract

یکی از گونه¬های ناشناخته زبان و ادبیات فارسی، ترجمه¬های کهن عهد عتیق هستند. معمولاً زبان این متون فارسی و خط آن¬ها عبرانی است. یکی از ویژگی‌های این نوع از متون، تأثیرپذیری شدید از ادبیات و زبان عامیانه فارسی است. در این مقاله بر اساس معیارهای زبان‌شناسی اجتماعی، عناصر عامیانة گفتاری و نوشتاری برخی از این متون (ترجمه‌های عهد عتیق) بررسی شده است. بر اساس این بررسی، زبان متون پیش¬گفته در سطح واژگانی از دو جنبه تحت تأثیر زبان عامیانه قرار گرفته است: نخست تحولات آوایی که شامل موارد زیر است: تحول âm / ân > um / un، همگونی آوایی، کاهش واجی، افزایش واجی، انواع مختلف ابدال و قلب. دوم واژه¬های گویشی. عناصر گویشی هر زبان پیوستگی تنگاتنگی با زبان و ادبیات عامه آن دارند. عناصر نوشتاری غیر رسمی نیز از دو جنبه بر این متون تأثیر گذاشته اند: الف. استفاده از خط عبرانی؛ ب. اغلاط املایی. بر اساس تحقیق حاضر می¬توان نتیجه گرفت که این نوع از ترجمه¬های عهد عتیق از نظر زبانی به گونة عامیانه یا دست¬کم غیررسمی زبان نزدیک¬تر هستند.