نویسندگان | حامد نوروزی |
---|---|
نشریه | فرهنگ و ادبیات عامه |
شماره صفحات | ۱۴۹-۱۸۸ |
شماره سریال | ۱۱ |
شماره مجلد | ۴۹ |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۲۰۲۳ |
نوع نشریه | الکترونیکی |
کشور محل چاپ | ایران |
نمایه نشریه | isc |
چکیده مقاله
یکی از گونه¬های ناشناخته زبان و ادبیات فارسی، ترجمه¬های کهن عهد عتیق هستند. معمولاً زبان این متون فارسی و خط آن¬ها عبرانی است. یکی از ویژگیهای این نوع از متون، تأثیرپذیری شدید از ادبیات و زبان عامیانه فارسی است. در این مقاله بر اساس معیارهای زبانشناسی اجتماعی، عناصر عامیانة گفتاری و نوشتاری برخی از این متون (ترجمههای عهد عتیق) بررسی شده است. بر اساس این بررسی، زبان متون پیش¬گفته در سطح واژگانی از دو جنبه تحت تأثیر زبان عامیانه قرار گرفته است: نخست تحولات آوایی که شامل موارد زیر است: تحول âm / ân > um / un، همگونی آوایی، کاهش واجی، افزایش واجی، انواع مختلف ابدال و قلب. دوم واژه¬های گویشی. عناصر گویشی هر زبان پیوستگی تنگاتنگی با زبان و ادبیات عامه آن دارند. عناصر نوشتاری غیر رسمی نیز از دو جنبه بر این متون تأثیر گذاشته اند: الف. استفاده از خط عبرانی؛ ب. اغلاط املایی. بر اساس تحقیق حاضر می¬توان نتیجه گرفت که این نوع از ترجمه¬های عهد عتیق از نظر زبانی به گونة عامیانه یا دست¬کم غیررسمی زبان نزدیک¬تر هستند.
tags: زبان عامیانه، گفتار، نوشتار، عهد عتیق.