اثر کودهای بیولوژیک نیتروژن و فسفر دار بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه ذرت رقم سینگل کراس کارون ۷۰۱

چکیده مقاله

به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیکی نیتروژن و فسفردار و همچنین کاهش مصرف کودهای شیمیایی و جلوگیری از اثر مخرب زیست محیطی آن ها، آزمایشی روی برخی صفات مورفولوژیک، عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 701 کارون در سال زراعی 1398 در مزرعه تحقیقاتی واقع در دشت گیو استان خراسان جنوبی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد و تیمارهای آزمایشی شامل کودهای بیولوژیک نیتروکسین، سوپرنیتروپلاس، فسفات بارور 2 و MC1 با مقادیر صفر(شاهد)، 25، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار بود که در مراحل رشدی 4-6 برگی، همزمان با شروع رشد سریع ساقه و مرحله شیری شدن دانه های ذرت، همراه آب آبیاری و براساس تیمارهای آزمایشی استفاده شدند. صفات ارتفاع بوته، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که تیمارهای کودی بیولوژیک بر تمامی صفات فوق اثر معنی دار داشتند به طوری که بیشترین تعداد دانه در روی ردیف، عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت کاربرد کود بیولوژیک نیتروکسین و بیشترین ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک تحت کاربرد فسفات بارور 2 بدست آمد. در بررسی اثرات سطوح مختلف کودهای بیولوژیک نیز مشاهده شد که بیشترین مقادیر در تمامی صفات فوق تحت کاربرد تیمار 100 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. و صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت با کاربرد 75 کیلوگرم از کودهای بیولوژیک بیشترین مقادیر را داشتند. میزان پروتئین دانه تحت تاثیر هیچکدام از تیمارها قرار نگرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد مقادیر 75 و 100 کیلوگرم در هکتار از کودهای فسفات بارور 2 و نیتروکسین در مراحل مختلف رشدی گیاه ذرت می تواند منجر به افزایش عملکرد ذرت دانه ای در شرایط مزرعه ای شود.