حسگری همکارانه طیف رادیوشناختگر در سیستمهای SIMO

Abstract

رادیوشناختگر یکی از فناوری‌هایی است که اخیراً به منظور بهبود بهره‌وری طیفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. دسترسی پویا به طیف از طریق حسگری و در اختیار قرار دادن حفره‌های طیفی به کاربران ثانویه از ویژگی‌های منحصر به فرد شبکه‌های مبتنی بر رادیوشناختگر است. از طرفی، استفاده همکارانه از سیستم‌های چند ورودی-چند خروجی در حسگری طیف، قابلیت اطمینان شبکه را افزایش می‌دهد. در این مقاله، حسگری همکارانه طیف در یک شبکه مبتنی بر رادیوشناختگر به کمک سیستم‌های تک-ورودی-چند خروجی پیشنهاد می‌گردد. بدلیل پیچیدگی محاسباتی پایین آشکارساز انرژی، در حسگری همکارانه پیشنهادی از آشکارساز انرژی استفاده می‌شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که احتمال آشکارسازی صحیح در حسگری همکارانه بیشتر از حالت غیرهمکارانه است و با افزایش نسبت سیگنال به نویز ارسالی، احتمال آشکارسازی نیز افزایش می‌یابد. همچنین، افزایش تعداد آنتن‌های گیرنده نیز سبب افزایش احتمال آشکارسازی صحیح می‌شود.