وضعیت شیعیان عراق عجم در دوره مغوالن و ایلخانان

Abstract

از لحاظ تاریخی، عراق عجم به منطقه¬ای در فلات مرکزی ایران اطلاق می¬شود که شرق ایران را به غرب و شمال آن را به جنوب متصل می¬کرد. و شهرهایی مهم نظیر اصفهان، ری، همدان و قزوین در این منطقه واقع شده است. از آنجایی که شهرها ی این ایالت از آب وهوای مناسبی برخودار بود بعد از ورد اسلام به ایران قبایل متعددی از اعراب نظیر اشعریان شیعه مذهب به این منطقه مهاجرت کردند. تا قبل از حمله مغولان حکومت های سنی مذهب تابع خلافت عباسیان بر سر کار بودند و همین امر سبب شد تا شیعیان در این زمان نتوانند آزادانه به فعالیت بپردازند اما با حمله ی مغولان به ایران و عدم تعصب آنها نسبت به مذاهب، از بین رفتن خلافت عباسی تسط هلاکو و همچنین حضور خواجه نصیر الدّین طوسی شیعه مذهب در دربار هلاکو زمینه برای فعالیت شیعیان فراهم گردید. که این فعالیت ها منجر شد تا که برخی از حاکمان ایلخانی یعنی غازان خان و الجایتو به این مذهب گرایند. سوال مطرح شده دراین پژوهش این است که وضعیت شیعیان عراق عجم در دوره ی حکومت مغولان و ایلخانان چگونه بوده است؟