زیباشناختی بازتاب ایران باستان در اشعار ملک الشعرای بهار

Abstract

توجه به آثار و مفاخر ملی در همۀ ادوار توجه شاعران و نویسندگان را به خود جلب کرده است. محمد تقی بهار، شاعر قرن معاصر، از جمله افرادی است که در اشعارش حس وطن دوستی را به وضوح میتوان مشاهده کرد. بهار با توجه به اینکه نخستین دورۀ زندگی بهار با مشروطیت مصادف شد و نیز با توجه به سبک شعر در دورۀ مشروطه که توجه به فرهنگ ایران باستان، آزادی زنان، تنفر از دیکتاتوری از دیگر مختصات آن است. در این دوره دو سبک شعری مرسوم شد، گروهی به شیوۀ نوین و در قالب نو شعر میگفتند و گروهی به شیوۀ و سیاق قدما شعر میگفتند. بهار در گروه دوم قرار داشت و به شیوۀ قدما شعر میگفت. در این پژوهش سعی بر آن شده است تا اشعار بهار از نظر توجه به ایران باستان، زیباشناختی شود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که بهار اشعار زیادی را به بیان مفاخر ملی و مسائل باستانی ایران اختصاص داده است که ناشی از حس وطن دوستی اوست.