بررسی جامعه دهقانی و جایگاه آنان در حکومت ها در اواخر دوره ساسانی و آغاز دوران اسلامی ( با نگاهی در شرق کشور)

Abstract

دهقانان به عنوان طبق های متوسط از اشراف و نجبای اواخر دولت ساسانی، به عنوان حلقه ارتباطی میان حکومت مرکزی و توده مردم در این دوران را تشکیل م یدادند. نقش دهقانان در دوره گذر از ساسانیان به خلافت اسلامی یکی از مهمترین اتفاقات در باب تاریخ ایران در قرن اول هجری میباشد. دهقانان به عنوان حکام محلی روستاها را اداره م یکردند و بخش مهمی از اداره ایران را در دست داشتند از این رو که امیدی به بازگشت نظام ساسانیان نداشتند تصمیم به برقراری ارتباط با نیرو یهای اسلامی را در پیش گرفتند. سقوط ساسانیان و ورود اعراب مسلمان به ایران دهقانان را به تعامل با این نیروی جدید واداشت تا ضمن ایجاد پیوندهای نسبی و سببی متعدد با آ نها، روش صلح جویان های را در پیش گرفته و جایگاه خود را حفظ نمایند. اعراب مسلمان نیز که نخست از دهقانان برای نظارت کشور کمک خواسته بودند با حکام محلی خصوصا در شرق کشور صلح کردند و به آ نها مسئولیتی که در زمان ساسانی برعهده آنها بود، سپردند. روش این پژوهش و جه تگیری شیوه گردآوری دادهها تاریخی بوده است. این پژوهش سعی د ر بررسی بیشتر طبق ه دهقانان در اواخرحکوم ت ساسانی و اوایل اسلام و تاثیراتی ک ه آنان و دبیرا ن در انتقال سن تهای ساسانی را به دوره اسلامی داشت هاند را دارد.