ارائه نظام زیباییشناسی فلسفی- حکمی در معماری اسالمی

Abstract

سنتگرایی همچون گفتمانی غالب در ابعاد مختلف اجتماعی تا پیش از ظهور دوران مدرن بوده که با طیکردن روند تکامل تدریجی، شالودهای تجربی و دینی داشت. بعد از دوران مدرن و نفی داشــتههای وحیانی و سنتهای برخاســته از آن، سنتگرایان فلسفی معاصر با رجعت به اصول سنت، سعی در ایجاد گفتمانهای پاسخگو به شرایط انســان معاصر کردند. از جمله در هنر و زیباییشناسی مدرن که رابطه شناسی هنر با ادیان ابراهیمی در کالم ســنتگرایان، حجم قابلتوجهی از پژوهشهایشان را شامل میشــود. هدف این پژوهش، دســتیابی به الگویی زیباییشناسانه بر اساس تطبیق دیدگاههای ایشــان با حکمت معماری اســامی اســت. پژوهــش بنیادین و کیفی حاضر، تالش کرده است شاخصترین دیدگاههای ســنتگرایان فلسفی معاصر را از منابع کتابخانهای و بهشــیوهای تحلیلی- تفســیری در رابطه با زیباییشناسی، مورد بازشناسی قرار دهد. باتوجهبه اینکه سنتگرایان فلسفی، نمایندگان یکی از تفکرات حکمت اسالمی در معماری نیز هســتند، تالش گردیده با ارائه الگویی گفتمان پایه، بهرهگیــری از آن در فرایندهای طراحی یا ارزیابی عناصر و ابنیــه معماری باتوجه به ارزشهای حکمت اسالمی، تسهیل گردد.