الگویی برای معنا بخشی به یک لوح کشف شده از محوطه کنار صندل جیرفت و هم خوانی آن با شواهد مکتوب در ادبیات اکدی

Abstract

الواح هندسی محوطه کنارصندل، موجب نظریه‌پردازی‌های مختلفی درباره تاریخچه نگارششده، اما تاکنون هرگونه تلاش برای درک مفهوم آن‌ها با ناکامی روبه‌رو شده است. به علت تک‌خطی بودن سوی هندسی این الواح، روش‌های پیشین در این‌جا کاربردی ندارند و بنابراین،می‌بایست از روش قیاسی با الگوهای رایج ادبیاتی هم‌عصر این الواح بهره برد. در پژوهش پیش‌رو، ابتدا کوشش شده است تا با بهره‌گیری از الگوی‌های نگارشی رایج هزاره‌های سوم (ادبیات سومری و اکدی) تا اول پیش از میلاد درمیان‌رودان و فلات ایران، یک وارسی بر روی محتوای دو کتیبه از میان نمونه‌های یادشده صورت گیرد. الگوی مطرح شده، با شاهدی در ادبیات اکدی و متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد، تحت راستی‌آزمایی قرار گرفت. این مقاله نشان می‌دهد که برمبنای الگوهای هزاره‌های سوم تا یکم پیش از میلاد در میان‌رودان و فلات ایران، در دو خط نخست یکی از الواح، توصیفی از یک تبارنامه آورده شده و سپس ادامه متن، شامل شماری علائم یکسان و به ظاهر صرف شده است تا آن‌که به نام و هویت شخص جدیدی در خط سوم می‌رسیم در بخش گام دوم، همین الگوی قیاسی به کار رفته است تا بخش‌های دیگری از همین کتیبه و نیز یک کتیبه دیگر تحلیل گردد.