آسیب¬شناسی تبیین و تفهیم جان¬¬مایه¬های فرهنگی به کودکان و نوآموزان

Abstract

فرهنگ، مفهومی پیچیده و پویا و در عین حال گسترده است که تنوّع معنایی دارد. در این میان، فرهنگ آموزش که خود نیز زیر مجموعه¬هایی دارد در جریان فرهنگ¬پذیری افراد جوامع مختلف، به ویژه، بازة سنین کودکان و نونهالان، نقشی بی¬بدیل ایفا می¬کند. رشد روزافزون علم، امکانات آموزشی و تنوّع شیوه¬ها در آموزش، زمینه¬ای را فراهم آورده است تا بتوانیم تجربیات جدید و متنوّعی را تجربه کنیم و متناسب با آن، راهبردهایی معقولانه و انگیزشی و در عین حال، تأثیرگذار را اجرا نماییم. فناوری نوین ارتباط و آموزش، در کنار تجربیات ارزشمند خود، آسیب¬هایی جدی را در نگاه فرهنگی ایجاد می¬کند که این موارد مرتفع نخواهد شد مگر زمانی¬که پیشگامان در این عرصه، آسیب¬ها را شناسایی، تحلیل و تبیین نمایند. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی با استناد به منابع مکتوب و بهره¬گیری از تجربیات آشنایان به این عرصه به بررسی آسیب¬شناسی تبیین و تفهیم جان¬مایه¬های فرهنگی در آموزش کودکان و نوآموزان پرداخته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که وجود تفاوت¬هایی در بخش¬های مختلف فرهنگی به ویژه بخش زبان به عنوان مصالح و ابزار اصلی در ساختار فرهنگ¬ها و همچنین تفاوت در هر کدام از بخش¬های فرهنگ آموزشی، زیرساخت¬های فرهنگی، تفکّر جهانی در برابر تفکّر منطقه¬ای، سبک¬های یادگیری، الگوهای تدریس و تفکّر جمع¬گرا و فردگرا و انزوای اجتماعی مخاطبان، عدم فرصت¬آفرینی برای فراگیر، عدم توجّه به استعداد و توانمندی فراگیر، عدم تخصّص مربّی و عدم شناخت فراگیران از جملة محدودیت¬ها و آسیب¬هایی است که اگر به آن توجه نشود، جریان یادگیری نوآموز دچارآشفتگی شده و شکاف¬های فرهنگی عمیقی را ایجاد خواهد کرد.