تحلیل تلمیعات ابن¬حسام خوسفی در مناقب نبوی و علوی

Abstract

مولانا محمد بن حسام الدین خوسفی(920-875 ق)، مشهور به ابن¬حسام از شعرای بزرگ خراسان و قصیده سرای قرن نهم هجری است که بخش قابل توجهی از اشعارش را به زبان عربی سروده است. وی از مشهورترین شاعران شیعه مذهب ، زاده منطقه قهستان، در آن دوران بوده¬است که عشق و علاقه خود را به پیامبر و خاندان مطهر او از طریق اشعارش نشان داده¬است. در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی سعی می¬شود؛ ملمعات ابن حسام خوسفی که در مناقب نبوی و علوی سروده شده است، مورد تحلیل و واکاوی قرار گیرد. ملمع، گونه¬ای قالب شعری است که از ترکیب سرایش شعر به زبان فارسی در کنار زبان عربی به وجود می¬آید. این پژوهش، درصدد پاسخ به این پرسش¬ها است که ابن حسام خوسفی چگون معلمات را در شعر خود بکار گرفته¬است و این ملمعات چه ویژگی¬هایی دارند؟ نتایج به دست آمده نشان می¬دهد که علت گرایش شاعر به زبان عربی، انگیزه¬های دینی و مذهبی است و عربی سرایی ابن¬حسام را می¬توان، حاصل تسلط وی بر زبان عربی، قرآن و احادیث دانست.