مقایسه سه روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی، شبکه عصبی مصنوعی و تراکم سطح در ارزیابی کمی و پهنه بندی حساسیت پذیری زمین لغزش در محیط GIS (مطالعه موردی: حوزه آبخیز سیمره هومیان)

چکیده مقاله

پهنهبندی حساسیتپذیری زمینلغزش بهعنوان تقسیمبندی زمین، برحسب درجۀ حساسیتپذیری واقعی یا بالقوۀ زمینلغزش میتواند در مدیریت کارآمد بحران یاری دهنده باشد؛ اماا ماهیات نامخا ص میغیرهاای لازم جهت بررسی، تأثیر میفاوت هر میغیر و عدم امکان تعیین مرزهای دقیق ناواحی آسایبپذیر، موجاب عدم قطعیت در نقخههای آسیبپذیری میگردد. اسیفاده از فنآوریهای نوین مانند GIS و الگورییمهاای هوش محاسباتی میتوانند در تهیه نقخههای دقیقتر پهنهبندی زمینلغزش مفید واقع گردند. در این مطالعاه با هدف پهنهبندی حساسیتپذیری زمینلغزش در حوزه آب یز سیمره هومیان، به دلیل وقاو زمینلغازش- های میعدد در این منطقه، به مقایسه ساه روش فرآیناد تحلیال سلساله مراتبای فاازی 2FAHP (، شابکه عصبی مصنوعی و تراکم سطح بر اساس معیارهای م یلفی ازجمله توپاوگرافی، پوشا گیااهی، ربوبات نسبی، عمق گسی یگی خاک، فاصله از رودخانه، گسل و جاده و رده مقاومیی زمین پرداخیه شده است. بار اساس نیایج بهدستآمده نواحی شمالی محدوده مطالعاتی مسیعد وقو حرکات دامنهای هسایند؛ از برفای مقادیر پارامیرهای صحتسنجی مؤید دقت بالاتر نیایج دو رویکرد شبکه عصبی و تراکم سطح به ترتیب باا 4 بوده که ناشی از عملکرد بهیر دو روش فوق نسبت به روش / 4 و 39 / مقادیر صحت کلی 37 FAHP باا 4 میباشد. درمجمو روش شبکۀ عصبی بر اساس آمارههای صحتسنجی ماورد اسایفاده