جعل معنای زندگی در اندیشه کرکگور

Abstract

یکی از مباحث مهم در فلسفه معاصر بحث از معنای زندگی است. سوالی که در مورد معنای زندگی وجود دارد این است که آیا معنای زندگی کشف شدنی است یا جعل کردنی. اگر بگوییم کشف کردنی است در جهان خارج باید به دنبال آن باشیم یا در واقع به دنبال «معنایابی» برای زندگی خود باشیم اما اگر بگوییم معنایی در خارج برای زندگی وجود ندارد بلکه هر کس خود باید به زندگی اش معنا ببخشد جعل باور است و در واقع به دنبال «معنابخشی» به زندگی است. کرکگور در میان زیست های سه گانه زیبایی شناختی، اخلاقی و دینی، «زیست دینی» را به عنوان عالی ترین زیست باور دارد. براساس شواهدی که از آثار او می بینیم، معتقد است هدف در زیست دینی قابل کشف نیست بلکه قابل جعل است. سه شاهد بر این نظر وجود دارد: اول اینکه هدف در نظر کرکگور، پارادوکسیکال است و پارادوکس، امری دو وجهی است و حقیقت عینی ندارد و ما نمی توانیم آن را در خارج بیابیم بلکه امر ذهنی است و تنها در ساخت ذهن می توانیم آن را بیابیم. دوم اینکه او مسیحیت انفسی را می پذیرد و با مسیحیتی که به شکل آفاقی مطرح می شود به مخالفت می پردازد زیرا از نظر او حقیقت در ذهن آدمی است نه در جهان خارج و سوم اینکه خداوند را یک موجود انفسی که متمرکز در ذهن و ضمیر آدمی است در نظر می گیرد و با نظریه های آفاقی که خدا را حقیقتی در جهان خارج می داند که باید کشف شود به مخالفت می پردازد. چهارم اینکه کرکگور حقیقت را سابجکتیو و ذهنی می داند و از سابجکتیو برای کشف معنای آبجکتیو و بیرونی استفاده می کند. همچنین پیش فرض هایی از کرکگور در این شواهد وجود دارد که عبارت است از ناواقع گرایی هستی شناختی، فردگرایی و ایمان گرایی و نشان می دهد کرکگور، به جعل باوری و معنای زندگی باور داشته است. ما در این پژوهش ثابت می کنیم که هدف و غایت زندگی را باید خودمان بسازیم و به زندگی خود معنا ببخشیم و صرفا در جهان خارج به دنبال آن نباشیم. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد. ابتدا با روش توصیفی، توصیف دقیقی از جعل باوری و کشف باوری در نزد کرکگور ارائه می شود و سپس با روش تحلیلی محتوای کیفی به ارزیابی جعل باور بودن او می پردازیم. همچنین تمرکز ما در ابتدا بر معنابعی مانند اثار کرکگور و در مرحله بعد مقالات و پایان نامه هایی که در این خصوص نوشته شده است می باشد.