شهرهای کوچک و توسعه پایدار سکونتگاههای پیرامونی مورد: شهرخوسف

Abstract

بهمنظور دستیابی به توسعه متوازن و یکپارچه در برنامهریزیهای فضایی کشورهای درحالتوسعه، ایجاد سلسلهمراتب متعادل و نظامیافته سکونتگاهها از نیازهای اساسی به شمار میآید که در این میان توجه به شهرهای کوچک یکی از راهکارهای تعادل بخشی به این وضعیت است. نخستین هستههای شهری که در ارتباط با نقاط روستایی هستند، کانونهای کوچک شهری و پیراشهری است که بهعنوان حلقه اتصال نواحی روستایی با شهرهای بزرگ قلمداد میشود. پژوهش حاضر باهدف بررسی کارکرد شهر کوچک خوسف در توسعه نواحی روستایی پیرامونی آن انجام شده است. از حیث روش توصیفی- تحلیلی و از مطالعات اسنادی، کتابخانهای و پیمایشی استفاده گردیده است. این پژوهش با حجم نمونه 384 پرسشنامه در 16 روستا با روش تک نمونهای مورد استفاده t نمونهگیری چندمرحلهای تصادفی انجام شده است. به منظور تحلیل دادهها، آزمون قرار گرفته است. نتایج حاصل از یافتههای پژوهش که در چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی صورت گرفت، نشان میدهد که شهر خوسف میتواند دارای نقش واسطهای در ارائه خدمات به حوزههای نفوذ روستایی خود باشد و همچنین ارائه خدمات و امکانات از سوی شهر خوسف باعث ماندگاری جمعیت نواحی روستایی پیرامونی آن شده است