بررسی طراحی بهینه دوربرگردان ها در شریانهای شهری

Abstract

امروزه معضل ترافیک در بسیاری از شهرهای دنیا بخش عمدهای از وقت و انرژی شهروندان را به خود اختصاص داده است. با افزایش بیرویه ترافیک در شهرها به خصوص در تقاطعها، بسیاری از سیستم های مدیریتی ترافیک مانند چراغ راهنمایی، تخصیص چند خط برای حرکات گردشی، ایجاد پهلوگاه گردش به راست و سایر روشهای معمول در گره- ها جوابگوی معضلات ترافیکی نیستند. طرح های پرهزینهای مانند مانند احداث بزرگراههای موازی، تعریض معابر موجود، ایجاد تقاطعهای غیرهمسطح از جمله موارد کاهش ترافیک هستند که به دلیل نیاز به بودجه کلان عموما به عنوان طرح های اولیه انتخاب نمیشوند. دوربرگردان به عنوان یکی از المانهای شبکه معابر شهری در بسیاری از موارد برای ایجاد دسترسی بین کاربریها و معابر دو سوی یک مسیر شریانی با جداکننده میانی نظیر بلوارها، بزرگراهها به کار میرود. کاربرد دیگری که با توجه به قابلیت دوربرگردان قابل طرح است حذف تقاطع و حرکات متقاطع آن و تأمین حرکات به وسیله دوربرگردانهایی است که در موقعیتهای قبل و یا بعد از تقاطع در فاصلهای مناسب طراحی و اجرا میگردند. این پژوهش با هدف بررسی طراحی بهینه دوربرگردانها در شریانهای شهری انجام شد.