مدیریت دانش در سازمان پروژه محور و تأثیر آن بر کاهش تأخیرات پروژه¬های راهسازی خراسان جنوبی

Abstract

با توجه به اهمیت روزافزون مدیریت زمان، هزینه و منابع مصرفی، سازمان‌ها را بر این می¬دارد که پایگاه دانشی متشکل از تمامی دانش-های فراگرفته شده در طول یک پروژه تشکیل شود و با قراردادن آن در کنار دانش‌های قبلی بتوان بازده کار را بالا ببرند. هدف از این تحقیق بررسی اثر مدیریت دانش بر تأخیرات و موفقیت پروژه¬های راهسازی در سازمان پروژه محور می¬باشد. تحقیق حاضر پس از تبیین مفهوم مدیریت دانش و شناسایی عوامل تاخیر در پروژه¬های راهسازی، از طریق روش مطالعاتی پرسشنامه ای به بررسی مولفه¬های مدیریت دانش و میزان تاثیر هرکدام از آن‌ها برکاهش تاخیر زمان پروژه‌ها راهسازی پرداخته و در نهایت ارتباط هر یک از زیر معیارهای عوامل تاخیر و میزان تأثیرپذیری آن از مدیریت دانش بررسی گردید. بدین منظور یک جامعه آماری متشکل از کارفرمایان، مشاوران و پیمانکاران فعال در بخش راهسازی استان خراسان جنوبی در نظر گرفته شد و برای تحلیل¬های استنباطی از آزمون¬های پارامتریک استفاده گردید. یافته¬ها نشان می¬دهد که بین مدیریت دانش و کاهش تأخیر زمان انجام پروژه¬ها رابطه معنی¬دار دوطرفه مثبتی وجود دارد این بدان معنی است که هر چه بیشتر مدیریت دانش در پروژه¬های راهسازی بکار گرفته شود کاهش تأخیر بیشتری در پروژه¬ها شاهد خواهیم بود. از بین مولفه¬های دانش، خلق دانش بیشترین تأثیر (42/17%) را بر کاهش تاخیرات داشته و بر اساس نتایج محاسبه‌شده می¬توان گفت که حدود 8/96 درصد تغییرات تأخیر در پروژه¬ها توسط مدیریت دانش قابل‌کنترل است. همچنین و با توجه به آمار توصیفی به‌دست‌آمده در حالت کلی می‌توان گفت مهم‌ترین عامل تأثیرگذار بر تأخیرات، پیمانکاران به میزان 35/21% و پس ‌از آن کارفرمایان به میزان 76/20% هستند.