تحلیل ساختاری یک راندگی مدفون و تاثیرآن بر روی سیستم رودخانه ای: مطالعه موردی در شمال فروبار دزفول (کمربند زاگرس،جنوب غرب ایران)

چکیده مقاله

چکیده منطقه مورد مطالعهبه عنوان بخشیاز سامانه حوضه پیشبومزاگرس محسوب میشودکه رسوبات آواریاز میوسنتاکنون در آن انباشته شده است. در این حوضه چینهای مرتبط با گسل با هندسه پیچیده خود تلههای ساختاری پیچیدهای را بوجود می آورند.چنینساختارهائیدر فروافتادگی دزفول، بخشیاز حوضهپیشبومکمربند زاگرسیافتمیشود. نتایجمطالعهنشاندادکهدرطیمیوسنیکسیستمرودخانهایمئاندریدر شمال فروافتادگیدزفول غالب بوده است. افزایششدت فعالیتتکتونیکیاز میوسنپایانیباعث راندگیدر راستایپهنهگسل برشیباالروداز اواخر میوسنشده و همینامر شیبعمومیسطح زمینرا افزایشداده است،بنابرایناز اینزمان به بعدیکسامانه رودخانهایگیسوییبا رسوبگذاری نهشتههایدانه درشت تا خیلیدانه درشت (نمایندهرخسارههایبینفن و فن در الیههایلهبریو بختیاری) در منطقه حاکم شده است. همچنین جهت رودخانههایاصلیمتاثر از تکتونیکجوان زاگرس (آلپیمتاخر) به جهت شمالی-جنوبیامروزیتغییرکرده است. با اینسیرتحوالت شمال فروبار دزفول در قالب گودالیبهمحلیبرایانباشت نهشتههایرودخانهایتبدیلشده و نقش مهمیرا در سامانه هیدروکربنیمنطقه ایفاکرده است. یکپهنهراندگی به وضوح درچاههاو دادههای لرزهای قابل مشاهده استولیشواهدیدر دست نیستکه اینگسل،یکیاز گسلهایمرتبه پایینپهنه گسلیباالرود باشد. نقشهعمقی و نشانگر حداکثر انحنأ صفحه گسل، خطوارههایی با روند شمال خاور- ًجنوب باختر را به عنوان احتماال خط لغزش گسلنشان میدهند. نقشههای ضخامت بلوکهای فرادیواره و فرودیواره یک صفحه گسلی معکوس با حداقل جابجاییامتدادلغزرا تأیید میکنند. هندسهمنحنیوارصفحه راندگی،حاکی از چینخوردگی آندر آخرین مرحله کوهزایی زاگرس، در پاسخ بهروباره ضخیم و بخشی آواریهای نئوژن، است.