اثر سطح پروتئین و نسبت ترئونین به لیزین در جیره بر ریخت‌شناسی و ترشح موسین در روده باریک جوجه‌های گوشتی

Abstract

به منظور بررسی اثر سطح پروتئین و نسبت ترئونین به لیزین قابل هضم در جیره‌های بر پایه گندم بر ریخت‌شناسی و ترشح موسین در روده جوجه‌های گوشتی، 480 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 6 تکرار و به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 استفاده شد. هشت جیره آزمایشی با استفاده از چهار نسبت ترئونین به لیزین (55/0، 6/0، 7/0، 8/0) و دو سطح پروتئین قابل هضم استاندارد (17 و 18 درصد)، برای دوره 15 تا 35 روزگی تنظیم شد. نمونه‌گیری‌ها در سن 35 روزگی با دو پرنده از هر تکرار انجام شد. نسبت ترئونین به لیزین برابر با 8/0 در مقایسه با سایر نسبت‌ها، سبب افزایش طول پرزهای روده‌ای در هر سه قسمت روده باریک و افزایش سطح پرز در ایلئوم شد (05/0>P). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش میانگین عمق کریپت در دئودنوم و ژژنوم شد (05/0>P). افزایش نسبت ترئونین به لیزین تا سطح 7/0، سبب افزایش ترشح موسین در ژژنوم شد (05/0>P). کاهش نسبت ترئونین به لیزین به سطح 55/0 سبب افزایش ویسکوزیته شیرابه هضمی در هر سه قسمت روده باریک شد (05/0>P). نسبت ترئونین به لیزین 7/0 باعث افزایش آنزیم فسفاتاز قلیایی در خون شد. در مقابل، کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش سطح این آنزیم شد (05/0>P). با توجه به نتایج به نظر می‌رسد که نسبت ترئونین به لیزین مناسب در جیره‌های بر پایه گندم برای عمل‌کرد مناسب روده جوجه‌های گوشتی در محدوده 7/0 تا 8/0 بوده و با کاهش سطح پروتئین جیره، نسبت‌های بالاتر اهمیت بیشتری می‌یابد.