تحلیلی نو بر مفهوم برهنگی در دیدگاه ایدئولوژ یکی ایران باستان: مطالعه تطبیقی دوره عیالم و اشکانی

Abstract

در دوره باستان طراحی نقوش تنها از جنبه زیبایی صرف نبوده بلکه آگاهانه و با اندیشه ایدئولوژیکی نیز مرتبط بوده است. یکی از این طراحیها شمایل انسانی است که از دوره پارینه سنگی به شکل پیکرکها ظهور کرد و در ادوار بعدی، این نقش عالوه بر پیکرکها، در نقاشیها، اثر مهرها، نقش برجستهها و... به چشم میخورد. وجه مشترک بسیاری از این نقوش، برهنگی آنهاست. مسئله بررسی مفهوم برهنگی همواره یکی از مسائل پرسش برانگیز در مطالعات باستان شناسی بوده که همواره با چالشهای زیادی روبرو بوده است. به همین جهت در این پژوهش که به شیوه تطبیقی- تحلیلی با رویکرد تاریخی انجام میگیرد، سعی خواهد شد که به مفهوم برهنگی در آثار دو دوره عیالم و اشکانی در ایدئولوژی ایران باستان، با تکیه بر دادههای باستان شناسی پرداخته شود. مالک انتخاب دادههای باستان شناسی برای تحلیل و بررسی در این پژوهش، سالم بودن آنها میباشد و همچنین دادههایی که بیشترین اطالعات را میتوان از آنها دریافت نمود. بنابراین هدف اساسی این پژوهش پاسخ به این سوال میباشد که در هر دوره به تصویر کشیدن برهنگی در بردارنده چه مفهومی بوده است؟ تداوم سنت برهنگی در شمایل انسانی بر اساس کدام دیدگاه تجسم یافته است؟ بر اساس مطالعات باستان شناختی میتوان دریافت برهنگی بشر در قالب ایدئولوژیکی و بر مبنای نگاه مذهبی تجسم یافته شده است.