مشکلات تلفظی کودکان ۳ تا ۸ ساله فارسی زبان دارای تاخیر در گفتار: شهرستان بیرجند

Abstract

به طور کلی، اگر بخش کوچکی از توانایی‌های زبانی وگفتارِ افراد، دچار آسیب شود، زندگی اجتماعی آن‌ها تحتِ تأثیر قرار خواهدگرفت. این تأثیرپذیری در کودکانِ دارای اختلالِ تأخیر در گفتار، بیشتر است و دشواری‌های بسیاری را در بزرگسالی برای آن‌ها به وجود می‌آورد. بنابراین، نیاز به پژوهش در این زمینه بایسته به نظر می‌رسد. این مقاله، به بررسی ارتباط میان سن و جنسیت کودکان مبتلا به تأخیر در گفتار و میزان مشکلات تلفظی آن‌ها پرداخته‌است. روش پژوهش از نوع کمی است. جامعة آماری این پژوهش تعداد 50 کودک (در دسترس) دچارِ تأخیر در گفتار در مراکز گفتار درمانی در شهر بیرجند بودند که از میان آن‌ها، تعداد 20 کودک دختر و پسر به صورت نمونه‌گیری هدفمند (بر اساس سن و جنسیت آن‌ها) انتخاب گردیدند. سن کودکان بین 3 تا 8 سال بود و همه آن‌ها به «تأخیر در گفتار» دچار شده بودند. به منظور انجام پژوهش حاضر، از آزمون آواشناختی (فونتیک) بهره گرفته شد. در مرحله نخست، ابتدا از آزمودنی‌ها، آزمون گرفته شد و سپس داده‌های گردآوری شده با نرم افزار اس.پی.اس.اس و با استفاده ازآزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، همبستگی پیرسون و تی دو نمونه‌ای مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری مابین میزان اختلال در جایگاه‌های آغازین، میانی و پایانی واژه‌ها وجود ندارد. همچنین مابین سن و جنسیت فرد و میزان اختلال در گفتار ارتباط معناداری وجود ندارد.