اثر عمق کارگذاری سپر بر آبشستگی خط لوله در فواصل مختلف لوله از بستر

Abstract

با پیشرفت علم، جوامع بشری برای عبور آب و سایر سیالها از بستر دریاها، رودخانهها، نهرها و زهکشهای طبیعی از لولههای انتقال استفاده میکنند. خطوط لوله اگر در مس یر خود از رودخانهها و بستر دریاها عبور کند، در طراحی آنها با ید دقت فراوانی بهکار برده شود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر عمق کارگذاری سپر بر آبشستگی خطوط لوله در فواصل مختلف لوله از بستر میباشد. آزمایش های این تحقیق در فلومی به طول 10 متر و عرض 30 سانتی متر انجام شدند. همچنین، آزمایشهای این در نظر )d50=1mm( صورت پذیرفت. رسوبات یکنواخت با قطر متوسط یک میلیمتر )u/uc=0/ تحقیق در شرایط آب زلال ) 95 2 سانتیمتر مورد استفاده قرار گرفت. فاصله لوله از بستر / با قطر خارجی 5 PVC گرفته شد. در این پژوهش، یک لوله از جنس با توجه به )Dw( 1( در نظر گرفته شد. همچنین عمق کارگذاری سپر ،0/75 ،0/5 ،0/25 ، بر اساس ضریبی از قطر لوله ) 0 )G( 1 و 2( انتخاب گردی د. نتایج آزمایشات نشان داد که در حالتی که /75 ،1/5 ،1/25 ،1 ،0/75 ،0/5 ،0/25 ، ضریبی از قطر لوله ) 0 سپر مورد استفاده قرار نگرفت، با افزایش فاصله لوله از بستر، حداکثر عمق آبشستگی زیر خط لوله کاهش مییابد. همچنین، زمانی که نحوه کارگذاری لوله و سپر طوری باشد که سپر دقیقاً روی سطح بستر رسوبی قرار گیرد، حداکثر عمق آبشستگی زیر فاصله لوله از بستر(، در اعماق مختلف کارگذاری G قطر لوله و D( G/D=0/ خط لوله مشاهده میشود. به عنوان مثال در حالت 5 عمق کارگذاری سپر( باشد. حداکثر عمق آبشستگی در Dw( Dw/D=0/ سپر، حداکثر عمق آبشستگی زمانی مشاهده گردید که 5 این حالت 60 درصد بیشتر از حالتهای مختلف کارگذاری سپر اندازهگیری گردید. همچنین، با افزایش عمق کارگذاری سپر نسبت به سطح بستر رسوبی، کاهش بیشتری در عمق آبشستگی زیر خط لوله مشاهده گردید.