بررسی اثر بده ماکزیمم هیدروگراف سیل بر آبشستگی پیرامون گروه پایه دوتایی پل با استفاده از مدل آزمایشگاهی

چکیده مقاله

آبشستگی موضعی اطراف پایههای پل علت اصلی تخریب آنها میباشد. بر این اساس مطالعات گستردهای برای شناخت این پدیده صورت گرفته است. اغلب این مطالعات در شرایط جریان ماندگار بوده است. این در حالی است که جریان در رودخانه به صورت غیرماندگار میباشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر دبی پیک هیدروگراف سیل بر آبشستگی پیرامون گروه پایههای دوتایی پل در فواصل مختلف پایهها از یکدیگر در جریان یکنواخت و همچنین جریان غیرماندگار با استفاده از هیدروگرافهای متقارن با تغییر در دبی پیک میباشد. هیدروگرافهای مورد استفاده در آزمایشات، هیدروگرافهای پلهای و در 5 گام میباشند. آزمایشها در شرایط آب زلال و 95 / 0=CU/U انجام گرفت. در تمامی آزمایشات، قطر پایه پل ) D( ثابت و برابر 5 / 2 سانتیمتر تعیین گردید. S/D ( S فاصله مرکز به مرکز بین گروه پایههای دوتایی و D قطر پایه( به میزان 2 ، 3 ، 4 و 5 انتخاب گردید. نتایج نشان داد در یک هیدروگراف سیل معین، با افزایش فاصلهی نسبی بین گروه پایههای دوتایی پل، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی پایه اول و پایه دوم افزایش یافته و حداکثر آن در فاصله نسبی 5 = S/D اندازه گیری شد. در حالی که در جریان یکنواخت، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی پایه اول در 3 = S/D و پایه دوم در 4 = S/D مشاهده شد. همچنین، در یک فاصله نسبی ثابت پایهها از یکدیگر، با افزایش گام به گام دبی پیک هیدروگرافها، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی پایه اول گروه پایه دوتایی پل، با یک روند افزایشی، افزایش یافته است.