تاثیر دو نوع جلبک بر خصوصیات رشدی گیاه گندم و ریحان در شرایط تنش شوری

Abstract

-امروزه در بسیاری از نقاط جهان، شوری ازجمله عوامل تنشزای محیطی بوده و بهعنوان یک خطر جدی برای رشد گیاهان و تولید محصول است. هدف از این آزمایش بررسی اثر شوری و نوع جلبک بر رشد و عملکرد گندم و ریحان است. این تحقیق بهصورت فاکتوریل در دو بخش آزمایشگاهی (در قالب طرح کاملاً تصادفی) و گلخانهای (در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی)، با 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند واقع در پردیس امیرآباد در سال 1394 اجرا شد. عامل اول، شوری با چهار سطح (1250 ،2500 ،5000 و 10000 میکروزیمنس بر سانتیمتر در بخش آزمایشگاهی و 25/1 ،5/2 ،5 و 10 دسیزیمنس بر متر در بخش گلخانهای) و عامل دوم کاربرد جلبک با 3 سطح ریزجلبک سبز-آبی platensis Spirulina) مخصوص آبشور)، جلبک تکسلولی کلرولا (vulgaris Chlorella( (مخصوص آب شیرین) و شاهد عدم کاربرد جلبک بود. در بررسی نوع جلبک بر صفات مورد ارزیابی شامل وزن خشک ریشهچه و ساقهچه دو گیاه در بخش آزمایشگاهی و همچنین ارتفاع بوته، وزن خشک بوته و نشت الکترولیت دو گیاه در بخش گلخانهای، میتوان بیان کرد که در بخش آزمایشگاهی کاربرد جلبک کلرولا، وزن خشک ریشهچه و ساقهچه گندم را به ترتیب، 67/36 درصد و 38/18 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد و کاربرد جلبک کلرولا 86/42 درصد و 26/59 درصد وزن خشک ریشهچه و ساقهچه ریحان و جلبک اسپرولینا به ترتیب، 29/64 درصد و 15/28 درصد وزن خشک ریشهچه و ساقهچه ریحان را نسبت به تیمار شاهد (عدم کاربرد جلبک) کاهش دادند. در نتایج بخش گلخانهای تنها صفت وزن خشک بوته ریحان تحت تأثیر نوع جلبک قرار گرفت. بهطورکلی میتوان بیان کرد که نوع جلبک تأثیر متفاوتی در دو نوع گیاه موردبررسی داشت؛ بهنحویکه در گیاه گندم، جلبک کلرولا تأثیر بیشتری بر صفات داشت اما در گیاه ریحان، کاربرد جلبک تأثیری بر شاخصهای موردمطالعه نداشت.