اثر شوری و محلولپاشی روی و آهن بر عملکرد و برخی ویژگیهای مورفولوژیکی و کیفی زنیان (Carum copticum)

چکیده مقاله

به منظور بررسی اثر شوری آب آبیاری و محلولپاشی روی و آهن بر زنیان آزمایشی بهصورت طرح کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دشت خضری استان خراسان جنوبی در سال 1389 انجام شد. تیمارهای شوری شامل سه نوع آب از سه 3500 و 7700 میکرو زیمنس بر سانتیمتر بهعنوان کرت اصلی و تیمارهای محلولپاشی (شاهد، ، چاه عمیق با شوریهای 970 محلولپاشی آهن با غلظت 3 در هزار، محلولپاشی روی 4 در هزار و محلولپاشی آهن + روی) بهعنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد شوری بهطور معنیداری سبب کاهش عملکرد بذر و اسانس و ویژگیهای مورفولوژیکی (بهجز تعداد چترک در چتر) 8 گرم بر / شد، اما اثر معنیداری بر درصد اسانس بذر نداشت. بیشترین عملکرد بذر ( 236 گرم بر مترمربع)، عملکرد اسانس ( 578 236 ) مربوط به تیمار شوری کم ( 970 / 10 ) و تعداد چتر در بوته ( 3 / 74 سانتیمتر)، تعداد شاخه در بوته ( 8 / مترمربع)، ارتفاع بوته ( 8 میکروزیمنس بر سانتیمتر) بود. تیمارهای محلولپاشی اگرچه بر عملکرد بذر و درصد و عملکرد اسانس بذر اثر معنیداری نداشتند، اما اثر متقابل آنها با تیمارهای شوری بر عملکرد بذر و اسانس معنیدار شد، به طوریکه بیشترین عملکرد بذر و اسانس مربوط به تیمار شوری کم و محلولپاشی با آهن بود. این در حالی است که در شرایط شوری زیاد محلولپاشی آهن و روی اثر معنیداری بر عملکرد بذر و اسانس نداشت. به طورکلی به نظر میرسد واکنش زنیان به محلولپاشی عناصر آهن و روی بسته به شوری آب آبیاری متفاوت است.