اثر دیاتومیت بر برخی از خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد نخود تحت رژیمهای مختلف آبیاری (arietinum L.

چکیده مقاله

کمآبییکیاز مهمترین عوامل مؤثر در کاهشعملکرد گیاهان زراعی است. در این راستا بهمنظور بررسی تأثیر کاربرد دیاتومیت بر برخی از خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد نخود تحت رژیمهای مختلف آبیاری، 1397 در - آزمایشی بهصورت اسپلیتپلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396 شهر خواف انجام شد. عامل اصلی رژیمهای مختلف آبیاری شامل پنج سطح (دیم، آبیاری کامل، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله رویشی، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل یک نوبت در مرحله رویشی و 3 تن در هکتار و 7 تن در هکتار) / یک نوبت در مرحله زایشی) و عامل فرعی مقادیر دیاتومیت در سه سطح (صفر، 5 بود. نتایج نشان داد که تغییر رژیم آبیاری از آبیاری کامل به دیم موجب کاهش در صفات کمّی موردبررسی شد. کاربرد دیاتومیت تحت رژیمهای مختلف کمآبیاری تمامی صفات مورد ارزیابی و عملکرد دانه را افزایش داد. بهطوریکه بر اساس نتایج اثرات متقابل کاربرد 7 تن در هکتار دیاتومیت نسبت به تیمار عدم کاربرد دیاتومیت به ترتیب باعث 77 و 39 درصدی عملکرد دانه در رژیمهای آبیاری شامل دیم، آبیاری در مرحله رویشی، آبیاری در ،29 ، افزایش 29 مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل یک نوبت در مرحله رویشی و یک نوبت در مرحله زایشی شد و با تیمار کاربرد 3 تن در هکتار دیاتومیت / 3/5 تن در هکتار دیاتومیت در یک گروه آماری قرار گرفت؛ بنابراین میتوان گفت کاربرد 5 مناسبترین مقدار در افزایش عملکرد نخود تحت رژیم دو نوبت آبیاری شامل یک نوبت در مرحله رویشی و یک نوبت 3 تن در هکتار در / در مرحله زایشی است. بهطورکلی نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد دیاتومیت به مقدار 5 شرایط کمبود آب از طریق کاهش اثرات سوء ناشی از کمبود رطوبت، باعث بهبود خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد دانه گیاه نخود شد.