اثرات یکپارچهسازی اراضی در روستای مهدیآباد شهرستان قاینات

Abstract

طرح مسئله: از منظر برنامهریزی، توسعه کشاورزی در قالب توسعه روستایی مفهوم پیدا میکند؛ به طوری که، توسعه کشاورزی با اعمال تغییرات و تحولات مطلوب جهت گسترش دامنه فعالیتها و بسط امور و افزایش عملکردها، توسعه روستایی را به دنبال خواهد داشت. برای دستیابی به توسعه روستایی و توسعه کشاورزی و ایجاد تعادل و تغییر در ساخت جامعه، توزیع مجدد منابع اقتصادی و تجدید ساخت تولید، از اهم اهداف به شمار میرود؛ در این خصوص، انجام اصلاحات ارضی برای دستیابی به ساخت جدید در نظام بهرهبرداری و تولید در بخش کشاورزی، ضرورتی لازم است و از آن به عنوان کلید توسعه و شرط اولیه لازم برای پیشرفت کشاورزی و زمینهسازی افزایش بهرهوری و تولید، عامل پیشرفت اقتصادی و عدالت اجتماعی در سطح ملی یاد میشود. در این تحقیق تلاش شده به بررسی و ارزیابی یکپارچهسازی اراضی در روستای مهدیآباد شهرستان قاین پرداخته شود. هدف مذکور برای یافتن پاسخی مستدل در جواب این پرسش اساسی که "یکپارچهسازی اراضی در محدودهی مورد نظر چه نتایجی به دنبال داشته و آیا اثرات فضایی مثبت بوده یا منفی؟" دنبال شده است. روشپژوهش: تحقیق صورت گرفته، از نوع بنیادی و کاربردی است که با روش توصیفی- تحلیلی به انجام رسیده است. تعداد افراد جامعه مشتمل بر 231بهرهبردار از مزارع روستای مهدیآباد شهرستان قاین بوده است که از این تعداد، حجم نمونه 122بهرهبردار با توجه به فاکتور در دسترس بودن و حضور فیزیکی در محل روستا انتخاب و اقدام به پرسشگری شده است. در تجزیه و تحلیل دادهها نیز از شاخصهای آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از SPSSبهرهگیری شده است. یافتهها: بررسی میزان بذر مورد استفاده در دو مرحله قبل و بعد از اجرای طرح یکپارچهسازی اراضی نشان داد این میزان در پیش از اجرای یکپارچهسازی در هر هکتار از اراضی برای گندم 170/52کیلوگرم، جو 180/06کیلوگرم و برای گندم و جو به طور متوسط 179/15 کیلوگرم بوده است که ارقام بذرهای مورد استفاده در پس از اجرای طرح یکپارچهسازی اراضی به ترتیب به میزان 111/57کیلوگرم، 94/45 کیلوگرم و 111/05کیلوگرم کاهش یافته است. پیش از اجرای طرح یکپارچهسازی به طور متوسط، از هر خانوار بهرهبردار در حدود 6نفر در فرآیند تولید نقش داشتهاند که پس از اجرای یکپارچهسازی اراضی زراعی روستای مهدیآباد، این رقم به 2/43نفر کاهش پیدا کرده است. متوسط سطح زیر کشت هر بهره بردار، میزان تولید و درآمد خالص هرهکتار قبل از اجرای طرح یکپارچه سازی به ترتیب ، 1/87 1076کیلوگرم و -92222تومان در هکتار بوده است در حالی که بعد از اجرای طرح یکپارچه سازی برابر 3/13هکتار، 3010کیلوگرم و 2310049تومان شده است. نتیجه گیری: اجرای طرح یکپارچهسازی اراضی زراعی در منطقه مورد مطالعه با کاهش تعداد قطعات زراعی بهرهبرداران، باعث صرفهجویی در نهادهها و کاهش هزینههای تولید زراعی شده و با تغییر در مدیریت تولید و استفاده از تکنولوژی نوین در مزارع، افزایش تولید و بهبود درآمد کشاورزان را به دنبال داشته است.