نویسندگان | سیدمحمد رضوی,ابراهیم جوانمرد فرخانی,سعید ابراهیمی |
---|---|
نشریه | آموزه های فقه مدنی |
شماره صفحات | ۴۵-۶۷ |
شماره سریال | ۱۶ |
شماره مجلد | ۲۷ |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۲۰۲۳ |
رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
نوع نشریه | چاپی |
کشور محل چاپ | ایران |
نمایه نشریه | isc |
چکیده مقاله
در رابطه با حداقل و حداکثر مدّت در ازدواج موقّت بین فقها و حقوقدانان اختلافنظر وجود دارد. در قانون مدنی، مقرره¬ای که گستره مدّت در این نهاد حقوقی را مشخص کند، وجود ندارد. براین اساس در این مقاله درپی آن هستیم که ضمن تبیین نظرهای گوناگون، دیدگاهی را برگزینیم که مبتنی بر قواعد فقه مدنی و اصول حقوقی باشد. اطلاعات این تحقیق به صورت کتابخانهای جمعآوری شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که حداقل مدّت در ازدواج موقّت به اندازهاى است که در آن امکان استمتاع و التذاذ جنسى وجود داشته باشد. حداکثر مدّت نیز نباید بیش از عمر زوجین یا یکی از آن دو باشد. در نهایت، براساس تفسیر اراده طرفین با توجه به عرف و الزام آنها به رعایت امور عرفی میتوان گفت ازدواجی که برای مدّت طولانی منعقد شده، در حکم نکاح دائم بوده و همه آثار زوجیت دائم مانند طلاق، ارث، عدّه، حقّ قَسْم و نفقه بر آن مترتب میشود.
tags: ازدواج موقت- ازدواج دائم