رویکرد حقوق بشر در توسعه پایدار محیط زیست

Abstract

امروزه بحث حفاظت از محیط زیست، یکی از مباحث مهم جهانی محسوب می شود. حق برخورداری از محیط زیستی سالم و پاک پیش نیازی است برای سایر حقوق بشر. محیط زیست بطور مستقیم و غیرمستقیم برای تداوم زندگی انسان و سایر موجودات زنده ضروری است و با پیشرفت صنایع در معرض آسیب است. لذا به یقین مستلزم حمایت های حقوقی است. مقصود حقوق بشر، ایجاد و ارتقای شرایطی از زندگی است که انسان به عنوان اشرف مخلوقات بتواند قابلیت ها و استعدادهای خود را متجلی سازد. طرفداران حقوق بشر، حق بر محیط زیست را به عنوان یک حق مستقل حقوق بشری برای داشتن محیط زیستی با کیفیت خاص می شناسند. توسعه پایدار را می توان مدیریت روابط سیستم های انسانی و اکوسیستم های طبیعی به منظور استفاده پایدار از منابع درجهت تامین رفاه نسل های حال و آینده تعریف کرد. محیط زیست مانند آنچه در گذشته رایج بود مختص آلودگی ها یا حیات وحش نیست، بلکه شامل تمام جلوه ها و جنبه هایی است که به نوعی زندگی ما انسان ها را تحت الشعاع قرار می دهد. مسلم است که توسعه پایدار نوعی بینش است که در آن به جنبه های مختلف زندگی بشر توجه می گردد. توسعه پایدار بر اساس برابری نسل ها به این معنی است که نسل های حاضر نباید توانایی نسل های آینده را برای استفاده از منابع از بین ببرند. در توسعه پایدار به دنبال تعادل انسان محوری و زیست محوری هستیم. در این پژوهش سعی شده است ابعاد مفهوم توسعه پایدار در زمینه محیط زیست و رابطه آن با مباحث حقوقی مورد بررسی قرار بگیرد.