أثیر نوع متریال رویه پوتین‌های نظامی بر نیروهای وارده به اندام تحتانی هنگام راه رفتن: یک بررسی بیومکانیکی

چکیده مقاله

زمینه و هدف: سختی ساق در پوتین‌های نظامی اهمیت زیادی دارد، اما بیشتر پژوهش‌ها فقط به اندازه‌گیری این سختی پرداخته‌اند و کمتر به تأثیر ترکیب مواد به‌کاررفته در ساقه پوتین بر عملکرد توجه کرده‌اند. این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه مواد مختلف در ساقه پوتین بر پارامترهای کینتیکی تأثیر می‌گذارند. در این راستا، پوتین‌های چرمی رایج با یک طراحی ترکیبی از چرم و مواد مصنوعی مقایسه شده‌اند تا اثر آن‌ها بر تحرک‌پذیری و کارایی بیومکانیکی ارزیابی شود. روش کار: طراحی این تحقیق از نوع اندازه‌گیری تکراری بود و روی بیست مرد سالم انجام شد که در چهار وضعیت مختلف راه رفتند: با کفش رسمی و سه نوع پوتین نظامی که هرکدام ساقه‌هایی با مواد متفاوت داشتند (دو مدل چرمی و یک مدل ترکیبی چرم-مصنوعی). نیروهای عکس‌العمل زمین (GRF)، نرخ توسعه نیرو (RFD) و ضربه (impulse) با استفاده از صفحه نیرو ثبت شدند. تحلیل آماری با استفاده از ANOVA اندازه‌گیری تکراری و اصلاح بنفرونی صورت گرفت. یافته‌ها: پوتین شماره ۳ که در ساقه خود از مواد مصنوعی بهره می‌برد، منجر به کاهش کاهش ضربه منفی حین راه رفتن می شد. ضربه مثبت نیز در پوتین شماره 3 در مقایسه با پوتین‌های چرمی سنتی افزایش معنی داری داشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که طراحی‌های ترکیبی پوتین دارای مزایای بیومکانیکی هستند و کاهش سختی ساق می‌تواند باعث بهبود تحرک‌پذیری و بازده کینتیکی شود. این مطالعه بر اهمیت بهینه‌سازی مواد پوتین‌های سنتی برای ارتقاء عملکرد حرکتی و کاهش خطر آسیب، به‌ویژه در نیروهای نظامی، تأکید دارد.