آسیب شناسی فرآیند برقراری ارتباط در فرآیند یاددهی- یادگیری از دیدگاه دبیران و دانش آموزان دبیرستانهای شهر اصفهان

Abstract

این تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی است و هدف آن شناسایی آسیبهای روشهای برقراری ارتباط در مقطع متوسطه شهر اصفهان است. جامعه آماری، کلیه دبیران و دانش‌­آموزان مقطع متوسطه شهرستان اصفهان بوده که شامل 8097 دبیر و 140250دانش‌آموز بوده است. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی طبقه‌ای است که با در نظر گرفتن میزان افت آزمودنی، نمونه آماری با استفاده از فرمول حجم نمونه برای دو گروه به ترتیب 110 و 240 نفر برآورد شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق­‌ساخته با 21 سؤال بسته- پاسخ و یک سؤال باز- پاسخ بوده که روایی محتوایی آن به تائید صاحب‌نظران رسیده و روایی سازه آن سنجیده شده است. ضریب پایایی پرسشنامه مربوط به دبیران و دانش‎آموزان با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 98/0 و 97/0 به‌دست‌آمده است. یافته‌های حاصل از تحقیق نشان داد که میزان آسیبهای روشهای برقراری ارتباط ازنظر دبیران و دانش‌آموزان بیش از میانگین نظری است. ازنظر دبیران بیشترین میانگین موارد آسیب‌زا بی‌حوصلگی و کسالت معلم در کلاس، تعارض میان گفتار و عمل معلم و ناامید کردن دانش‌آموزان از آینده ادامه تحصیل است. دانش‌آموزان بیشترین میانگین آسیبها را مربوط به تبعیض قائل شدن میان دانش‌آموزان و برخورد نامناسب معلم با مشکلات انضباطی و درسی دانش‌آموزان می‌دانند. همچنینمیان دیدگاه دبیران و دانش‌آموزان دربارۀ آسیبها تفاوت معنادار وجود دارد.