واکاوی دلالتهای نظریه ارتباطگرایی در عناصر برنامه درسی

Abstract

این پژوهش در پی واکاوی دلالت­های نظریه ارتباط­گرایی در خصوص عناصر برنامه درسی است. در این پژوهش از روش کیفی "جستار نظرورزانه" به­عنوان روش پژوهش و از ابزار "بررسی مستندات" به‌عنوان ابزار جمع­آوری اطلاعات استفاده شده است. مبانی نظری و مستندات مرتبط با نظریه ارتباط­گرایی با روش تأملی تجزیه و تحلیل شد و از این طریق ویژگی های عناصر برنامه درسی طبق نظر میلر استخراج شد. بر اساس یافته‌ها در این نظریه اهداف برنامه درسی انعطاف­پذیر، زایا، تعاملی، واگرا و ارزشی است. دانش‌آموز آگاه و به‌روز، مستقل و مرکز فرایند یادگیری است. معلم با حضور مداوم در فرایند یادگیری مسئول خلق زیست­بوم است. روش‌های یاددهی یادگیری فناورانه، فرایندمحور، غیرمستقیم و مبتنی بر ارتباط عوامل آموزشی است. محیط ارتباط­گرا باز، منعطف، مشارکتی و فناورانه است. روش­های ارزشیابی فرایندمحور، همیشگی، غیرخطی است و علی­رغم ارزشیابی سریع، خطای ارزشیابی کم و دقت آن زیاد است.