واکاوی نظریه تعامل گرایی نمادین و دلالتهای آن در برنامه درسی

Abstract

این پژوهش با هدف واکاوی دلالت‌های نظریه تعامل‌گرایی نمادین در عناصر برنامه درسی انجام گرفت. از روش کیفی «جستار نظرورزانه» و از ابزار «بررسی مستندات» به‌منظور گرد‌آوری اطلاعات استفاده شد. مبانی نظری، نظریه تعامل‌گرایی نمادین، مطالعه و بررسی و دلالت‌های آن در عناصر برنامه درسی از منظر میلر (هدف‌ها، دانش‌آموز، معلم، روش یاددهی و یادگیری، ویژگی‌های محیط آموزش و ارزشیابی) استخراج شد. بر اساس یافته‌ها هدف‌های برنامه درسی باید پویا، کثرت‌گرایانه، انعطاف‌پذیر، تعاملی و واقع‌گرایانه باشد. فراگیر فعال، مسئول یادگیری خود، مشارکت‌کننده در یادگیری و تعامل‌گرا است. معلم باید؛ فراهم‌کننده تجارب، مشارکت پذیر و تسهیلگر باشد. روش یاددهی- یادگیری تعاملی، فرایندمحور و مبتنی بر مشارکت است. محیط یادگیری؛ پذیرا، غنی و چالش‌برانگیز، پویا و غیر ایستا، صمیمی و شخصی است و ارزشیابی برنامه درسی با روش‌های سنجش عملکردی، فرایندمحور، توجه به داده‌های کمی و کیفی و اجتماع‌مدار انجام می‌گیرد.