بررسی ویژگی های زیبایی شناختی فرم های بکار رفته در عناصر بصری نقوش موضوع محور در دورۀ سلجوقی از منظر فرمالیسم

Abstract

هنر سفالگری از دیرباز بستر مناسبی جهت نقش پردازی ونمایش تخیالت و تفکرات اقوام مختلف بوده و هر قوم به های دورۀ سلجوقی از جایگاهفراخورنیاز و بستر اجتماعی موجود از این پتانسیل بهره جسته است. در این میان سفالینه ای برخورداند؛ این سفالها به لحاظ نقش و موضوع بسیار متنوع تر ازآثار ماقبل خود هستند و عالوه بر داشتنویژه کندهای قابل تأملی چون بیان احساسات، آرمانها و درونیات هنرمند، عناصر فرمی نیز در آن نقش اساسی ایفا میویژگی های صورت گرفته بر روی نقوش آثار مکشوفهدهد که مورد پژوهش و واکاوی قرارگیرد. غالبا ً پژوهشو این امکان را می یابی فرهنگی، اجتماعی اسطوره و دین شناسی و... انجام شده است، دردر حوزۀ باستان شناسی حول محور ریشه های زیبایی شناسانه را نیز دارند. درتکوینصورتی که این آثار به دلیل غنای فرمی قابلیت بررسی و تحلیل از منظر نظریه و درونمایۀ هر اثر هنری فرم، موضوع و محتوا از اهمیت خاصی برخوردار است که قابل بررسی و واکاوی است. این موضوع آثار بررسی به دارد فرم به معطوف نگاهی که فرمالیسم نظریۀ از گیری بهره با و توصیفی-تحلیلی روش به پژوهش پردازد. هدفهای دوران سلجوقی پرداخته و به تبیین رابطۀ مفهوم فرم، موضوع و محتوا میمحور منقوش بر روی سفالینه های بالقوۀ بصریهای مدرنیستی در تحلیل فرمی آثار کهن و استخراج پتانسیلاز انجام این پژوهش استفاده از نظریه تواند راهگشایها از منظر یک نظریۀ کالسیک و جهان شمول چون فرمالیسم است که میموجود در این دست ساخته گرددهای بصری حاکم بر این آثار در تاریخ هنر ایران باشد. در نهایت مشخص میدرک بهتر و تفهیم جایگاه و ارزش صنعتگر سلجوقی به بهترین نحو فرم موضوع و محتوا را در راستای تقویت یکدیگر به کارگرفته است.