خوش بینی: خاستگاه و ضرورت توجه به آن در نظام آموزش و پرورش

Abstract

سازمان‌های امروزی با چالش‌هایی نظیر جهانی‌شدن، تنوع فرهنگی، تغییر در ارزش‌ها و نیازهای کارکنان و مشتریان، بهبود مستمر کارایی و اثربخشی و بحران‌های مالی بین‌المللی روبرو هستند که درنهایت عدم قطعیت، ابهام و پیچیدگی فزاینده‌ای را رقم‌زده است؛ بنابراین، مدیریت و رهبری اثربخش ایجاب می‌کند رویکردهایی را انتخاب نمایند که موجب خلق مزیت رقابتی شود. نگاهی گذرا به تغییر پارادایم‌های مدیریتی از سرمایه اقتصادی، سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی به سرمایه روان‌شناختی مثبت‌گرا، بیانگر این موضوع است که در حال حاضر سرمایه روان‌شناختی سازمان‌ها می‌تواند مزیت رقابتی پایداری برای آن‌ها فراهم کند. بر این اساس، در سال‌های اخیر پژوهش‌های تجربی فراوانی درزمینه تأثیر سرمایه روان‌شناختی بر سایر متغیرهای سازمانی صورت گرفته و سرمایه روان‌شناختی به‌عنوان یک وضعیت توسعه‌ای، موردتوجه روانشناسی مثبت‌گرا قرارگرفته که شامل چهار مؤلفه خودکارآمدی، تاب‌آوری، امیدواری و خوش‌بینی است. پژوهش حاضر بر روی مفهوم خوش بینی متمرکز شده و تلاش شده تا خاستگاه، اهمیت و ضرورت این موضوع در نظام آموزش و پرورش را مورد بررسی قرار دهد.