نقش واسطه ای تاب آوری در ارتباط بین کارکرد خانواده و نزدیکی رابطه با دوستان با رضایت از زندگی در دانشجویان

Abstract

زندگی در جهان امروز پر از استرس و چالش‌ می‌باشد، بنابراین افراد نیازمند مهارت‌هایی مانند تاب‌آوری هستند تا بتوانند با این شرایط استرس‌زا و بحرانی مقابله کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه‌ای تاب‌آوری در ارتباط بین کارکرد خانواده و نزدیکی رابطه با دوستان با رضایت از زندگی در دانشجویان است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان محصل در نیمسال دوم تحصیلی 1402-1401 بود. نمونه آماری پژوهش شامل 222 نفر (188 زن و 34 مرد) بودند. در پژوهش حاضر از روش نمونه گیری غیر تصادفی و از نوع داوطلبانه استفاده شده است. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه سنجش خانواده بنابر الگوی مک مستر که توسط اپشتاین، بالدوین و بیشاب (1983) تدوین شده است و ابزار پرسشنامه نزدیکی رابطه با دوستان دیبل و همکاران (2012) و ابزار پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و ابزار پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) استفاده شد. از داده‌های حاصله نتایج ذیل به دست آمده است: بین متغیر کارکرد خانواده و نزدیکی با دوستان رابطه منفی و معکوس وجود دارد و معنی‌دار نیست. بین متغیر کارکرد خانواده و تاب آوری رابطه مثبت، مستقیم و معنی دار (01/0 > p) وجود دارد. بین متغیر نزدیکی با دوستان و تاب‌آوری رابطه منفی، معکوس و معنی‌دار (05/0 > p) وجود دارد. بین متغیر کارکرد خانواده و رضایت از زندگی رابطه منفی، معکوس و معنی دار (01/0 > p) وجود دارد. بین متغیر نزدیکی با دوستان و رضایت از زندگی رابطه مثبت، مستقیم و معنی‌دار (01/0 > p) وجود دارد. بین متغیر تاب‌آوری و رضایت از زندگی نیز رابطه منفی، معکوس و معنی‌دار (01/0 > p) برقرار است. در مجموع، با توجه به نتایج ارائه شده در مقاله، می‎توان گفت که تاب آوری دانشجویان نقش واسطه‌ای در رابطه میان کارکرد خانواده و رضایت از زندگی ایفا می کند.