تاثیر تمرینات ایروبیک بر روی ثبات و پایداری افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا

Abstract

هدف: در میان آسیب های ورزشی، پیچیدگی مچ پا شایعترین آسیب در فعالیت های ورزشی و تفریحی است هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین ایروبیک بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران با اسپرین مچ پا بود. روش بررسی: تحقیق حاضر از انواع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از یک گروه تجربی و یک گروه کنترل انجام شد . 30 ورزشکار مرد 19 الی 24 سال با میانگین و انحراف استاندارد وزنی 73/5±70/72 کیلوگرم و قد 91/4 73/1 ±سانتی متر، که به صورت انتخابی با توجه به پرسش نامه ویژه ناپایداری مچ پا (CAIT) و تایید پزشکی انتخاب شدند به دو گروه 15 نفری (گروه تمرینی ایروبیک و گروه کنترل) تقسیم شدند. قبل و بعد از اجرای هشت هفته برنامه تمرینی، تعادل پویای آزمودنی ها با تست تعادل Y و تعادل ایستای آزمودنی ها با تست لک لک اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد)، آزمون تی زوجی، تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0≤α استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات ایروبیک موجب افزایش معناداری در تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق توصیه می¬شود به دلیل نیاز ویژه ورزشکاران اعم از سالم و مصدوم به تعادل در مهارت-های ورزشی و همچنین به عنوان عامل مهم در پیشگیری از آسیب¬های ورزشی در طراحی برنامه¬های تمرینی از مزایای برنامه تمرینی ایروبیک استفاده کنند.