بررسی اثرات ۸ هفته برنامه طناب زنی بر تعادل ایستا و پویای پسران کم توانی ذهنی آموزش پذیر

Abstract

چکیده مقدمه و هدف: تعادل در افراد کم توان ذهنی به دلیل ضعف در اجرای وظایف تعادلی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به این منظور هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثر بخشی 8 هفته تمرینات طناب زنی بر تعادل ایستا و پویای پسران دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر میباشد. متدلوژی: پژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی می باشد. نمونه آماری شامل 20 نفر دانش آموز پسر عقب مانده ذهنی بود که بصورت تصادفی و مساوی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات طناب زنی تعادل ایستا و پویا به ترتیب به وسیله تست لک لک و تست تعدیل شده ستاره) Y( مورد سنجش قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی تمرینات طناب زنی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه انجام دادند و گروه کنترل در این مدت تمرینی انجام ندادند. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و همبسته در سطح معنیداری ) 05 / 0 > P ( آنالیز شدند. نتایج: بر اساس یافته های پژوهش اختلاف معناداری در تعادل ایستا ) 019 / P= ( و پویا در سطوح قدامی ) 03 / 0P= ،) خلفی-داخلی ) 008 / 0P= (، خلفی-خارجی ) 017 / P= ( در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از تمرینات وجود دارد. نتیجه گیری: تمرینات طناب زنی استفاده شده در این تحقیق باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در دانش آموزان عقب مانده ذهنی سنین بین 11 تا 17 سال گردید.