مقایسه تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی متوسط بر روی سطح ، زمان و فرکانس میانه فعالیت الکتریکی عضله بطنی قلب در دختران فعال

Abstract

مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه تأثیر تمرین تناوبی شدید و تداومی متوسط بر روی سطح ، زمان و فرکانس میانه فعالیت الکتریکی عضله بطنی قلب در دختران فعال انجام شد. نمونه آماری شامل 30 دانشجوی دختر رشته علوم ورزشی دانشگاه بیرجند 20 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به سه گروه /81±3/ 20 سال و شاخص توده بدنی 13 /36 ±1/ با میانگین سنی 35 تمرین تداومی با شدت متوسط، تمرین تناوبی با شدت بالا و گروه کنترل تقسیم شدند. ابتدا فعالیت الکتریکی عضله قلب قبل از آزمون بروس ثبت و پس از آن آزمودنیها فعالیت وامانده ساز هوازی را تا حد واماندگی انجام دادند. بعد از آن که آزمودنیها به حالت اولیه برگشتند مجدداً فعالیت الکتریکی عضله قلبی ثبت گردید، سپس آزمودنیهای گروه تمرینی به مدت 4 هفته، 3 جلسه در هفته تمرین کردند پروتکل تمرینی گروه تداومی با شدت متوسط شامل 60 % ضربان قلب بیشینه بود و پروتکل تمرینی گروه تناوبی با شدت بالا نیز در بر گیرنده 4 - 30 دقیقه دویدن با شدت 70 60 % ضربان - 85 % ضربان قلب بیشینه و وهله های 3 دقیقه ای استراحت فعال با شدت 70 - تناوب 4 دقیقه ای با شدت 95 قلب بیشینه درنظر گرفته شد، گروه کنترل بدون برنامه تمرینی بود. بعد از 4 هفته مجدداً همان مراحل قبلی که شامل ثبت فعالیت الکتریکی عضله قلب قبل از فعالیت وامانده ساز و بعد از فعالیت وامانده ساز در حالت برگشت به حالت اولیه بود در سه گروه تناوبی، تداومی و کنترل انجام شد نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر در سطح معنادار تجزیه و تحلیل شد. پس از 4 هفته، در بررسی فاکتور زمان بطنی spss استخراج و تمام دادهها به وسیله نرم افزار 22 p≤0/05 افزایش و گروه تداومی در مراحل پس آزمون 2 و پس آزمون 4 ) p=0/025( گروه تناوبی در مرحله پیش آزمون 1و پس آزمون 4 کاهش معنادار داشت.