آیا مشخصات ارگونومی دستگاه های ورزشی پارکی زیر بغل و هوانورد با ویژگی های آنتروپومتریک کاربران مرد تناسب دارد؟

Abstract

مقدمه: هدف این تحقیق بررسی ارگونومی دستگاه¬¬های زیربغل و هوانورد فضای باز (پارکی) بر اساس آنتروپومتری کاربران مرد بود. روش¬کار: از بین کاربران مرد این دستگاه¬ها، 120 نفر از شهر تهران و در محدوده سنی بالای20 سال (27/16 ± 38/48)، به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق، ابعاد دستگاه¬¬های مورد نظر و آنتروپومتری (ارتفاع رکبی، طول کفل رکبی و پهنای کفل) کاربران مرد بود. از شاقول، متر مهندسی، خط¬کش¬، گونیا و کیت آنتروپومتر استاتیک (کولیس)، برای اندازه¬گیری ابعاد دستگاه¬¬ها و آنتروپومتری کاربران (طبق دستورالعمل فیزنت) استفاده شد. سپس با توجه به استانداردهای ارگونومی و بدنسازی، علم بیومکانیک حرکتی و نحوه استقرار بر روی دستگاه¬¬ها، تناسب دستگاه¬ها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آمار توصیفی برای توصیف داده¬ها و از آزمون های t تک گروهه (آمار پارامتری) و دوجمله¬ای (آمار ناپارامتری) برای آزمون فرضیه¬ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اکثر ابعاد مورد نظر از دستگاه¬¬ها با ابعاد مربوطه و بهینه کاربران، تفاوت معنی¬داری وجود دارد (P<0.05). بنابراین این دستگاه¬¬ها از نقطه نظر آنتروپومتری کاربران مرد ارگونومیک نبوده و اتخاذ روشی جهت استانداردسازی این دستگاه¬ها ضروری به نظر می¬رسد. بحث: اکثر ابعاد دستگاه های زیربغل و هوانورد فضای باز از نقطه نظر آنتروپومتری کاربران مرد، ارگونومیک نیست. این عدم تناسب می تواند عوارض و آسیب¬های جسمانی کاربران را به همراه داشته باشد. بنابراین کاربران در هنگام استفاده از این دستگاه¬ها باید دقت لازم را به عمل آورده و از فعالیت با دستگاه¬هایی که متناسب با ابعاد بدنی آن¬ها نیست، دوری نمایند.