بررسی حساسیت روش نسبت در استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در افراد دارای درد مزمن غیر اختصاصی کم و سالم

Abstract

مقدمه و اهداف روش¬های مختلفی برای تعیین کمیت پدیده فلکشن-ریلکسیشن (FRP) وجود دارد. با این حال، استاندارد سازی کمی وجود دارد. هدف از این مقاله بررسی حساسیت روش نسبت در استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در دو گروه سالم و دارای درد مزمن غیر اختصاصی کمر است. مواد و روش ها 10 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی و 10 فرد سالم در این مطالعه شرکت نمودند. آزمودنی ها فلکشن تنه را با زانوی صاف انجام دادند. هر حرکت فلکشن شامل چهار مرحله (مرحله 1) ایستاده در موقعیت شروع 2) فلکشن تنه با سرعت ثابت (با استفاده از مترونوم) 3) در حالت فلکشن کامل 4) اکستنشن تنه تا حالت ایستاده) بود که هر کدام از موقعیت ها به مدت 5 ثانیه و 3 بار این کار را انجام دادند. سپس با استفاده از روش نسبت، پدیده ی فلکشن ریلکسیشن بررسی گردید. یافته ها نتایج نشان داد که حساسیت تمامی حالات روش نسبت در افراد سالم برابر 100 درصد است. به جز حالت سوم (RMS در حالت ایستاده تقسیم بر RMS در حالت فلکشن) که 60 درصد در تشخیص پدیده فلکشن ریلکسیشن حاصل شد. اما در گروه کمردردی حساسیت حالت اول 70 درصد، حالت دوم 80 درصد، حالت سوم 40 درصد، حالت چهارم 50 درصد، حالت پنجم (ماکزیمم RMS در حالت اکستنشن تقسیم بر RMS در حالت فول فلکشن) 40 درصد و حالت ششم (عدد یک تقسیم بر RATIO_4) 50 درصد استخراج گردید. نتیجه گیری روش های نسبت (به جز حالت دوم) برای استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در افراد سالم معتبر بوده اما هنگام استفاده از این روش برای افراد کمردردی می بایست با احتیاط از این روش استفاده گردد و در حقیقت حالت دوم (ماکزیمم فعالیت ای ام جی در اکستنشن تقسیم بر میانگین فعالیت در حالت فول فلکشن) برای استخراج پدیده فلکشن ریلکسیشن در افراد کمر دردی معتبر می باشد.