اثر حاد عصاره سیر کهنه و فعالیت تناوبی شدید بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی در زنان غیر فعال

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به پیشرفت استفاده از طب سنتی در مطالعات اخیر، عصاره سیر کهنه بهعنوان عامل اثرگذار بر چربی خون و کاهنده استرس جسمانی و روانی مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حاد مصرف عصاره سیر کهنه بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید میباشد. مواد و روشها: تعداد 01 نفر از زنان غیرفعال شهر بیرجندد سسدن 6±42سدال، میدانگین شداخو تدوده بددنی 42-44 کیلوگرم بر مترمربع( در 4 جلسه به فاصله یک هفته در این آزمون شرکت کردند. آزمودنیهدا در جلسده اول، ملمدل سدیر س611 میلیگرم سددیر کهنه( و در جلسه دوم، دارونما س611 میلیگرم نشاسدته( را یدک سداعت قبدل از انجدام فعالیدت تنداوبی شدید مصرف نمودند. برنامه فعالیت تناوبی شدید شامل اجرای 00 تناوب دویدن 0 دقیقهای با شدت 01 درصد vVO4max بود که با 00 تناوب استراحتی 4 دقیقهای با شددت 61 درصدد vVO4max دنبدال شدد. هزینده سدوخت و سدازی و اکسدایش سوبسترا با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی و کورتیزول بزاقی به روش نورتابی شیمیایی اندازهگیدری شدد. تحلیل آماری دادهها با آزمون تحلیل واریانس ملرر انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد در دو گروه سیر و دارونما بین شداخوهدای میدانگین اکسدیمن مصدرفی س42/1=P ،)اکسدایش چربدی س10/1=P ،)نسبت تبادل تنفسی س12/1=P ،)هزینه انرژی س66/1=P )و کورتیزول بزاقی س66/1=P )تفاوت معنیداری وجود نداشت. استنتاج: بر اساس یافتههای این مطالعه، مصرف ململ سیر کهنه همراه با انجام فعالیت تناوبی شددید تداثیری بدر هزینده سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و سطح کورتیزول در زنان غیر فعال ندارد.