مقایسه تاثیر تمرینات اختصاصی والیبال روی سطوح تمرینی مختلف بر برخی عوامل منتخب آمادگی جسمانی درپسران والیبالیست

Abstract

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهمترین دغدغه‌های مربیان علاوه‌ بر نوع تمرین مناسب جهت بهبود عملکرد ورزشی، تمرین روی انواع سطوح تمرینی است که در تیم‌های ورزشی به ندرت مورد توجه قرار گرفته ‌است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرین اختصاصی والیبال روی سطوح (بتن، کف‌پوش و ماسه) بر توان ‌انفجاری (پرش دفاع، پرش اسپک)، توان بی‌هوازی، تعادل، چابکی و عملکرد تلاش تکراری در پسران والیبالیست بود. روش تحقیق: سی و شش پسر والیبالیست (میانگین سنی، 82/0±11/16 سال) هدفمند انتخاب شدند. در سه گروه تمرینی به صورت تصادفی شامل 1) تمرین روی سطح بتنی 2) تمرین روی سطح کف‌پوش و 3) تمرین روی سطح ماسه تقسیم شدند. برنامه آزمون عملکردی تلاش تکراری (پرش و زمان واقعی، زمان و پرش ایده‌آل) با چهار بار تکرار و استراحت بین تکرارها با سرعت حرکت بازیکنان طی 8-4 ثانیه بود. تمامی آزمون‌ها قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازه‌گیری شد. آزمون‌ تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0 P≤ مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: توان بی‌هوازی، توان انفجاری (افزایش پرش) و کاهش زمان در آزمون عملکردی تکراری در گروهای تمرین روی ماسه و کف‌پوش نسبت به گروه تمرین روی بتن افزایش یافت. میزان چابکی و تعادل پویا در گروه‌ تمرینی ماسه و کف‌پوش نسبت به گروه تمرینی بتن به ترتیب کاهش و افزایش معنی‌داری داشت. تعادل پویا در گروه تمرین ماسه نسبت به گروه تمرین کف‌پوش افزایش بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: تمرینات اختصاصی والیبال روی سطوح ماسه نسبت به سطوح دیگر با افزایش اضافه‌بار تمرین باعث ایجاد سازگاری‌های عصبی_عضلانی و در نهایت بهبود عملکرد ورزشی و آمادگی جسمانی بازیکنان والیبال شد. بر این اساس، مربیان می‌توانند از سطوح ماسه برای به حداکثر رساندن مزایای تمرین و جلوگیری از آسیب و درد بازیکنان استفاده کنند.