تاثیر دو هفته مکمل یاری کورکومین بر شاخص های مالون دی آلدئید و سوپر اکسید دیسموتاز سرم پس از یک جلسه فعالیت تناوبی شدید در دختران دارای اضافه وزن و چاق

چکیده مقاله

زمینه و هدف: افزایش فشار اکسایشی ناشی از فعالیت ورزشی و همچنین قابلیت بدن برای مقابله با عوارض ناشی از آن، موجب سطوح مختلف سلامت و بیماری در افراد می شود. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دو هفته مکمل یاری کورکومین بر میزان مالون دی آلدئید و سوپر اکسید دیسمیوتاز سرم پس از یک جلسه فعالیت تناوبی شدید در دختران دارای اضافه وزن و چاق به اجرا در آمد. روش تحقیق: تعداد 22 نفر دختر دارای اضافه وزن و چاق (میانگین سن: 79/1±21 سال؛ وزن: 81/7±80/68 کیلو گرم؛ شاخص توده بدن: 96/1± 18/31 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی، به دو گروه همگن (تجربی و دارونما) از لحاظ سنی و شاخص توده بدنی تقسیم گردیدند. گروه تجربی، تحت مداخله فعالیت حاد تناوبی شدید (پروتکل فعالیت شاتل ران؛ 85 تا 95 درصد حداکثر ضربان قلب) و مکمل کورکومین (80 میلی گرم در روز بعد از ناهار) قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون­های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح 05/0< p استخراج گردید. یافته ها: فعالیت تناوبی شدید موجب افزایش معنی دار MDA (001/0 p=) و کاهش معنی دار SOD (001/0 p=) شد؛ در حالی که دو هفته مکمل گیری کورکومین موجب کاهش معنی دار MDA (009/0 p=) و افزایش معنی دار SOD (01/0 p=) گردید. از طرف دیگر، دو هفته مکمل گیری کورکومین قبل از فعالیت تناوبی شدید، موجب عدم تغییر معنی دار MDA (06/0 p=) و SOD (21/0 p=) شد. نتیجه گیری: دو هفته مکمل دهی کورکومین قبل از فعالیت تناوبی شدید، موجب مهار پراکسیداسیون لیپیدی می شود