تأثیر اغتشاشات وستیبولاری بر مؤلفه ها ی فضا یی - زمانی راه رفتن در پسران فعال 7 تا 11 سال

چکیده مقاله

مقدمه: دستگاه وستیبولار یکی از مؤلفه‌های حفظ تعادل است که اغتشاش آن می‌تواند بیومکانیک راه رفتن را تحت تأثیر قرار دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر اغتشاشات وستیبولاری بر مؤلفه‌های فضایی-زمانی راه رفتن در پسران 7 تا 11 سال است. مواد و روش­ها: مطالعۀ حاضر روی 30 نفر از پسران با دامنۀ سنی 7 تا 11 سال شهر تهران انجام گرفت که به روش نمونه‌گیری در دسترس برای پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی‌ها تحت چهار شرایط حسی مختلف (راه رفتن با چشمان باز، راه رفتن با چشمان بسته، راه رفتن با چشمان باز با اغتشاش وستیبولار و راه رفتن با چشمان بسته با اغتشاش وستیبولار)، یک مسیر 12 متری را در آزمایشگاه طی کردند. مؤلفه‌های فضایی-زمانی شامل کادنس، سرعت راه ‌رفتن، طول قدم، طول گام، زمان قدم و گام و عرض گام برحسب درصدی از طول چرخۀ راه ‌رفتن از طریق دوربین‌های ویکون ثبت و اندازه‌گیری شد. یافته ­های پژوهش: نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های مکرر نشان داد که در شاخص‌های طول گام (P=0.01)، زمان گام (P=0.001)، طول قدم (P=0.001)، زمان قدم (P=0.001)، سرعت راه رفتن (P=0.008) و کادنس (P=0.001)، تأثیر معناداری میان شرایط مختلف مشاهده گردید، درحالی‌که در شاخص عرض گام (P=0.110) تأثیر معناداری میان شرایط مختلف مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: اغتشاشات وستیبولاری می‌تواند بیومکانیک اندام تحتانی را دچار تغییر کند که موجب تغییر مؤلفه‌های مرتبط با راه رفتن ‌شود و از این طریق، باعث کاهش تعادل و افزایش میزان خطر سقوط و عوارض متعاقب آن گردد؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که اغتشاشات وستیبولاری می‌تواند با تغییر مؤلفه‌های فضایی-زمانی و الگوی راه رفتن که نشان از سازوکار جبرانی حفظ تعادل دارد، کارایی حرکتی را افزایش دهند.